Druga Niedziela Wielkanocna kończy Oktawę Uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego i od roku 2000 obchodzona jest w całym Kościele jako Święto Bożego Miłosierdzia. 

W tym dniu możemy otrzymać łaskę odpustu zupełnego. Każdy, kto po spełnieniu zwykłych warunków, z sercem całkowicie wolnym od wszelkiego przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, choćby powszedniego, weźmie udział w pobożnych praktykach spełnianych ku czci Bożego Miłosierdzia albo przynajmniej odmówi przed Najświętszym Sakramentem Eucharystii modlitwę Ojcze nasz i Credo dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosiernego np. Jezu ufam Tobie.

Warto przypomnieć znaczenie tej Prawdy, którą objawił światu Pan Jezus przez św. Faustynę Kowalską, a także jakie formy zostały nam przekazane w „Dzienniczku”.

Święto Miłosierdzia

Pragnę, aby święto Miłosierdzia było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia Mojego; wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia Mojego. Która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii świętej, dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. W dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski; niech się nie lęka zbliżyć do Mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jako szkarłat. (Dzienniczek, 699)

Obraz Jezusa Miłosiernego

Wymaluj obraz według rysunku, który widzisz, z podpisem: Jezu, ufam Tobie. Pragnę, aby ten obraz czczono najpierw w waszej kaplicy i na całym świecie. Obiecuję, że dusza, która czcić będzie ten obraz, nie zginie. Obiecuję także, już tu na ziemi, zwycięstwo nad nieprzyjaciółmi, szczególnie w godzinę śmierci. Ja sam będę
ją bronił jako swej chwały. (Dzienniczek, 47-48).

Koronka do Miłosierdzia Bożego

Odmawiaj nieustannie tę koronkę, której cię nauczyłem. Ktokolwiek będzie ją odmawiał, dostąpi wielkiego miłosierdzia w godzinę śmierci. Kapłani będą podawać grzesznikom jako ostatnią deskę ratunku; chociażby grzesznik był najzatwardzialszy, jeżeli tylko raz zmówi tę koronkę, dostąpi łaski z nieskończonego miłosierdzia mojego. (Dzienniczek, 687).

Godzina Miłosierdzia

O trzeciej godzinie błagaj mojego miłosierdzia, szczególnie dla grzeszników, i choć przez krótki moment zagłębiaj się w mojej męce, szczególnie w moim opuszczeniu w chwili konania. Jest to godzina wielkiego miłosierdzia dla świata całego (…) w tej godzinie nie odmówię duszy niczego, która mnie prosi przez mękę moją… (Dzienniczek, 1320).

Szerzenie czci Miłosierdzia

Kiedy dusza zbliża się do mnie z ufnością, napełniam ją takim ogromem łaski, że sama w sobie tej łaski pomieścić nie może, ale promieniuje nią na inne dusze. Dusze, które szerzą cześć miłosierdzia mojego, osłaniam przez całe życie, jak czuła matka swe niemowlę, a w godzinie śmierci nie będę im Sędzią, ale miłosiernym Zbawicielem. (Dzienniczek, 1074-1075).